Pomagam parom odbudować bliskość, komunikację i zaufanie.
Poniżej znajdziesz praktyczny przewodnik: kiedy terapia ma sens, jakie są przeciwwskazania, jak wygląda proces, jak długo trwa i z jakimi kosztami się wiąże.
Kto korzysta z terapii dla par?
Terapia dla par to przestrzeń, gdzie można pracować nad odbudową lub wzmocnieniem relacji. Zwykle podejmują ją osoby, które:
- Chcą poprawić jakość relacji – lepiej się rozumieć, lepiej komunikować, skuteczniej rozwiązywać konflikty.
- Mają obawy związane ze wzorcami wyniesionymi ze środowiska w jakim dorastali.
- Chcą przeciwdziałać pogłębianiu się trudności lub emocjonalnemu wycofaniu.
- Chcą zbudować na nowo związek po zdradzie.
- Rozważają separację lub rozwód i przed podjęciem decyzji chcą sprawdzić, czy naprawdę zrobili już wszystko, by uratować swoje małżeństwo.
Co możecie zyskać dzięki wspólnej rozmowie w gabinecie?
Celem rozmowy terapeutycznej lub doradczej jest przede wszystkim stworzenie przestrzeni, w której oboje partnerzy mogą na nowo rozmawiać ze sobą otwarcie i bez lęku. Często to właśnie trudności w komunikacji (nieporozumienia, pretensje, milczenie), stają się błędnym kołem, które pogłębia dystans i cierpienie. Rozmowa w gabinecie ma pomóc partnerom:
- odzyskać zdolność szczerego porozumiewania się,
- uwolnić się od napięć, utartych schematów i emocjonalnych reakcji, które przeszkadzają w zrozumieniu siebie nawzajem,
- spojrzeć z większym spokojem i świadomością na swoją sytuację, by móc wspólnie podjąć decyzje prowadzące do zmiany, wzajemnego zrozumienia i odbudowy relacji.
Kiedy terapia par nie jest wskazana?
Uzależnienia
Czasem w życiu pojawiają się trudności związane z uzależnieniem – od alkoholu, innych substancji psychoaktywnych, hazardu, gier komputerowych, pornografii, seksu czy mediów społecznościowych.
Wówczas zalecana jest terapia indywidualna, która jest kluczowa dla odzyskania poczucia własnej tożsamości oraz niezbędna w budowaniu relacji. Terapię indywidualną zaleca się nie tylko osobom uzależnionym, ale również ich współuzależnionym partnerom/współmałżonkom
Przemoc
W przypadku występowania przemocy rekomendowane jest zgłoszenie się do Ośrodka Interwencji Kryzysowej. Gdy poczucie bezpieczeństwa jest obniżone z powodu zachowania partnera lub partnerki, nie zaleca się przeprowadzania terapii par. Terapii par nie podejmuje się, gdy aktualnie prowadzona jest procedura „Niebieskiej Karty”.
Choroba psychiczna lub głębokie trudności emocjonalne
Kiedy jedno z partnerów zmaga się z chorobą psychiczną lub bardzo silnymi zaburzeniami emocjonalnymi, dobrym i bezpiecznym krokiem jest rozpoczęcie terapii indywidualnej. Pozwala ona na lepsze zrozumienie siebie i zbudowanie podstaw, które w przyszłości mogą stać się fundamentem do pracy nad relacją.
Brak zgody jednego z partnerów na terapię
Zdarza się, że jedna osoba bardzo chce podjąć terapię par, a druga nie czuje się na to gotowa. W takiej sytuacji wspólna terapia zwykle nie przynosi efektów. Warto jednak, by osoba chętna do pracy nad sobą rozpoczęła terapię indywidualną. Czasem zmiana jednej strony staje się inspiracją i impulsem dla drugiej. Choć nie zawsze jest to pewne, często bywa pierwszym krokiem ku większej świadomości i zrozumieniu w relacji.
Prowadzenie podwójnego życia
Jeśli jedno z partnerów pozostaje w relacji pozamałżeńskiej lub oboje angażują się w inne związki i nie chcą z nich zrezygnować – terapia par nie może być wówczas prowadzona. W przypadku zdrady warunkiem rozpoczęcia wspólnej pracy jest zakończenie tej relacji i gotowość do odbudowy zaufania.
Podjęcie decyzji o rozwodzie
Jeśli jedno lub oboje partnerów zdecydowali o rozstaniu – nawet jeśli sprawa nie trafiła jeszcze do sądu. W takiej sytuacji warto rozważyć mediacje rodzinne. Pomagają one w spokojnym, pełnym szacunku przejściu przez proces rozstania, z troską o dobro każdego z uczestników, a zwłaszcza dzieci.
Kiedy terapeuta musi przerwać terapię par?
- Terapia dla par i małżeństw może czasami ujawnić osobiste trudności jednego z partnerów, aktywując u niego długotrwały konflikt psychiczny. W takim przypadku zalecane jest zakończenie terapii par i zachęcenie takiej osoby do podjęcia indywidualnej psychoterapii.
- Zaleca się, aby terapię wstrzymać lub zakończyć, gdy po okresie początkowym, terapia zatrzymuje się w martwym punkcie. Partnerzy działają na siebie destrukcyjnie, nie wykazują motywacji do zmiany relacji, są zajęci sobą na tyle, że nie potrafią słuchać drugiej osoby. Skupiają się na omawianiu swoich osobistych problemów zamiast na wspólnych relacjach.
- Terapeuta może odmówić podjęcia dalszych spotkań, jeśli uzna, że jego kompetencje są w danym przypadku niewystarczające. W tej sytuacji wskaże odpowiednie placówki specjalistyczne i odpowiedniego specjalistę (np. psychiatrę lub psychotraumatologa).
Jak wyglądają spotkania?
Pierwsze spotkania 1-3
To czas pierwszych rozmów i wzajemnego poznania (etap diagnostyczno-konsultacyjny), w którym para i terapeuta wspólnie przyglądają się relacji. Podczas tych spotkań terapeuta pomaga partnerom odnaleźć gotowość do współpracy, łagodzi napięcia i z życzliwością zwraca uwagę na to, co w ich relacji dobre i wspierające. Pokazuje w ten sposób siłę ich związku oraz dobre strony ich wspólnego bycia razem. Informuje, że niektóre spotkania mogą być trudne ze względu na konfrontowanie się z pojawiającymi się napięciami, konfliktami i problemami. Terapeuta par omawia także, jak będą wyglądać kolejne etapy pracy i wspólnie z partnerami określa cele terapii. Po tak przeprowadzonych konsultacjach zdecydowanie łatwiejsze i prostsze jest określenie wskazań i przeciwwskazań do terapii małżeńskiej lub wskazanie innych specjalistów bądź form pomocy.
Kolejne spotkania
To czas wspólnej, stopniowej pracy nad tym, co dla pary najtrudniejsze i najbardziej potrzebujące uwagi.
Każda para przychodzi z inną historią i innymi doświadczeniami, dlatego przebieg terapii zawsze jest dostosowany do ich indywidualnych potrzeb. Co zwykle pojawia się w trakcie takiej pracy? Oto kilka ważnych elementów procesu terapeutycznego:
- praca nad celem terapii,
- praca nad preferowaną przyszłością,
- dzielenie się refleksjami i odczuciami,
- wzrost emocjonalnego zaangażowania w związek: odzyskanie zaufania, szacunek dla odczuć partnera,
- wzrost umiejętności kierowania i radzenia sobie z negatywnymi emocjami,
- akceptacja konfliktów niemożliwych do rozwiązania: system wartości, różnice temperamentu itp.
- zmiany poznawczo-behawioralne: np. powstrzymywanie się od wzajemnego obwiniania się, karania partnera czy zarzucania złych intencji,
- doświadczenie ulgi emocjonalnej: wzajemne zrozumienie połączone ze zbliżeniem, wyrażanie lęków i obaw oraz ich obustronne poszanowanie,
- treningi komunikacji,
- budowanie rozwiązań,
- poszukiwanie wyjątków i zasobów pary,
- wzmacnianie pozytywnych reakcji oraz kształtowanie pozytywnych doświadczeń i wiele innych…
Czego dotyczą główne problemy w związku/małżeństwie?
Wiele par doświadcza napięć w trzech głównych obszarach: seks, władza i pieniądze. To tematy, które dotykają nie tylko codzienności, ale też głębokich potrzeb – bliskości, uznania i poczucia bezpieczeństwa.
Seks
To nie tylko fizyczność, ale także bliskość, czułość i akceptacja. Gdy brakuje rozmowy o potrzebach, granicach i emocjach, pojawia się dystans i poczucie odrzucenia. Seks staje się wtedy nie tyle przestrzenią spotkania, co źródłem frustracji i oddalenia.
Władza
To kwestia kontroli, decyzji i wpływu w relacji. Konflikty o władzę pojawiają się, gdy jedno z partnerów czuje się pomijane, niesłyszane lub zdominowane. Walka o to „kto ma rację” często przykrywa głębsze pragnienie, by być uznanym, ważnym, współdecydującym.
Pieniądze
Co symbolizują? Bezpieczeństwo, wolność, wartość, kontrolę? Różne przekonania wyniesione z domu rodzinnego, np. „trzeba oszczędzać” kontra „pieniądze są po to, by je wydawać” – mogą prowadzić do napięć. Zdarza się, że pary, które nie mają wspólnego budżetu i dzielą się wydatkami „na pół”, z czasem tracą poczucie wspólnoty i współodpowiedzialności. Pomaga wtedy otwarta rozmowa o finansach, w której oboje partnerzy szukają rozwiązań dających im poczucie bezpieczeństwa, szacunku i jedności.
Jak długo trwa terapia par?
To zależy od „problemu”, motywacji i współpracy pary (wykonywanie zadań domowych między sesjami). Z reguły średni czas trwania terapii to okres od 6 do 18 miesięcy (minimum 12-20 sesji).
Jak często odbywają się spotkania?
Osobiście preferuję spotkania co 2 tygodnie, po 75-80 minut. Większa ilość czasu pozwala mi wykonać dodatkowe, pomocne ćwiczenia z parą. Są również terapeuci, którzy pracują co tydzień, po 50-60 minut.
Ile kosztuje terapia par?
W zależności od miasta, kwalifikacji i doświadczenia specjalisty (psycholog, familiolog, terapeuta, psychoterapeuta):
– sesja 50-60 minutowa (co tydzień) od 180 do 300 zł
– sesja 70-80 minutowa (co 2 tygodnie) od 250 do 400 zł
W naszym gabinecie sesja trwa 75-80 minut i kosztuje 270 zł (cennik z 2025 r)
Czy terapia par jest skuteczna?
Tak, terapia par jest skuteczna wtedy, gdy obie strony są gotowe zaangażować się w proces zmiany. Podczas spotkań partnerzy próbują zrozumieć, co stoi za powtarzającymi się konfliktami, uczą się rozmawiać bez ranienia i odbudowują poczucie bliskości. W terapii dla par nie chodzi o to, by wskazać „kto ma rację”, lecz o to, by nauczyć się rozumieć siebie nawzajem i odnaleźć wspólny język. Warto jednak zaznaczyć, że terapia par nie zawsze jest odpowiednim rozwiązaniem – zwłaszcza gdy w tle pojawiają się poważne zaburzenia, głęboka niedojrzałość psychiczna, uzależnienia lub przemoc. W takich przypadkach jej celem staje się przede wszystkim ochrona godności, bezpieczeństwa i emocjonalnego zdrowia wszystkich członków rodziny. Jednak dla większości par pozostaje skuteczną drogą do budowania zdrowszej, bardziej satysfakcjonującej i trwałej relacji. Co to oznacza? Że większość związków jest do „uratowania”.